یادداشت های دکتر محی الدین قنبری

   بسیاری از ایرانیان در ستایش کتاب شکوهمند دهقان زاده طوسی حکیم ابوالقاسم فردوسی (416 ق) که نام او و پدرش هم به درستی دانسته نیست چنین گفته و شنفته اند که او با شاهنامه عاملی بوده برای بازماندن زبان فارسی و البته در این تردیدی نیست که نقشی داشته است. گذشته از اینکه این اثر چگونه چنین مانعی شده بود برای تغییر زبان فارسی به عربی تا ما ایرانیان همچون مصریان با تغییر دین، عرب زبان نشویم به نظر می­ رسد کاری دیگر از کار فردوسی مهمتر بوده است و آن کار ترجمه قرآن به زبان فارسی بوده است.