این مشهور است که دوستی و نفرت زیاد در هر کسی خطای شناختی و رفتاری پدید می آورد (1). همین ماجرا را در دوستی شاگردان و دوستان به استادان و بزرگان می بینیم. چه داستان ها که نساختند و چه هذیان ها که نگفتند و چه کرامت ها که نتراشیدند. نمونه زیر را از فریدون احمد سپهسالار (سده هشتم) درباره مولوی که از او با عنوان خداوندگار یاد می کند ببینید:
- ۱ نظر
- ۲۶ دی ۹۹ ، ۲۱:۵۱