یادداشت های دکتر محی الدین قنبری

 آن قدر به معنا توجه کرده بودم که از بی حسی مردم؛ 

اکنون:

 آواهایی که نمی فهمم

 کارهایی که نمی دانم

 راههایی که نرفته ام

 و خنده هایی که بیهوده حبس شدند

 و گریه هایی که بایسته نکرده ام داروی من اند.