ایران شناسان والای سوئد
مکتب ایران شناسی دانشگاه اوپسالا در سوئد را به راستی می باید یکی از برترین کانونهای ایران شناسی و به ویژه کانونی برای دین شناسی ایران در سده ای که گذشت دانست. دانشگاه اوپسالا نزدیک به 550 سال پیشینه دارد و کهن ترین دانشگاه کشورهای شمال اروپا و یکی از دانشکده های فعال آن، دانشکده الاهیات است که در سده گذشته درباره ادیان ایران نیز کارهایی ارزنده از خود بر جای گذاشته است. نزدیک به صد سال پیش این مطالعه ها آغاز شد و حتا جنگ جهانی دوم نیز با آنکه تومار بسیاری از مکتب ها را در نوردید نتوانست آسیبی بنیادی به این جریان بزند. برترین استادان دین شناس در ایران باستان و پژوهشگران معنویت و ادیان در ایران عبارتند از:
+ ناتان زودِربلوم/ نیتن سودربلوم ( Nathan Söderblom؛ ۱۵ ژانویه ۱۸۶۶ – ۱۲ ژوئیه ؛۱۹۳۱)، برنده جایزه صلح نوبل و از پیشگامان دین پژوهی در سوئد)
+ هنریک ساموئل نیبرگ (نوبَری؛ Henrik samuel Nyberg؛ 1889-1974). توان و توشه این مرد در شناخت «دینهای ایران باستان» شگفت انگیز است.
+ گئو ویدن گرن (Geo Widengren؛ 1907-؛1998) جانشین نیبرگ(نوبری) در دانشگاه اوپسالای سوئد.
+ اسکار استیگ ویکاندر ( Stieg Wikander Oscar؛ 1908-1983 )
اگر چه دیری از کارهای این استواران در دانش گذشته است اما همه خواندنی اند. ای کاش از میراث و دنبال کنندگان این والا مقامان گزارش تازه به دست آید. دکتر اشک دالِن Ashk Dahlen فرزند ایران و پرورش یافته در سوئد از پژوهشگران امروزی این مکتب است.
