نگاه مولوی به مردمان
چهارشنبه, ۱۵ دی ۱۴۰۰، ۱۰:۲۴ ق.ظ
در نشستی که دیروز 14 دی ماه 1400 در خانه گفتگو Club House برگزار شد، در کنار آقای دکتر اردشیر منصوری و دکتر حسن محدثی و دیگر گرامیان پیرامون شناخت مولوی از انسان و زن و مرد و مردمان گفتگو شد.
عرایض بنده این بود که آدمی* مهمترین واژه و موضوع مولوی در شناخت انسان است و دغدغه او بیشتر هنجاری بوده و در پی سنت ادبی و دینی و فرهنگی خود به کارکرد و ثمره هر کار و صورتی نظر داشته است. او با خردمندی و عقل از صورت ها می گذرد و معنا و مقصود* هر چیزی توجه دارد. همچون دیگر جوامع مردسالار زن را فرودست می داند اما ارزش زایایی و پرورندگی او را هم در یاد دارد و گاه انبیاء و اولیاء را همچون مادر رهروان دانسته است. مولوی تناظری بین انسان و جهان و قرآن و سامانه سیاسی می بیند. پدر حقیقی خداست، و نُه فلک نُه پدراند و شاه همچون مرد نماد خرد است و خود خدا سلطان و ملک و شاه حقیقی جهان است. او تاجران را همچون قرآن به دو دسته بازرگانانِ جان برای روشنایی یا دنیا تقسیم کرده است و دسته دوم را زیانکاران می شمرد. مغولان را حیله گر و خونریز دانسته است و نوعی نگاه تأویلی به مردم و کارها و چیزها دارد و آنها را به مقصود نشان می دهد.
